Als ik in het buitenland ben, probeer ik altijd als soort souvenir een leuk boek te kopen. Dat hoeft niet perse een boek te zijn over de plaats waar ik ben, maar als dat lukt is dat mooi meegenomen. Als ik geen goed boek zie, koop ik er geen want dat vind ik zonde. Het gaat me niet om het souvenir, maar om het boek.
Toen ik in juni in Los Angeles was, heb ik het boek The secret history of the world: as laid down by the secret societies van Mark Booth gekocht. Waarom kocht ik dit?
Ten eerste omdat ik een boek als souvenir zocht. Ten tweede omdat dit boek als New York Times bestseller stond aangeprezen. Ten derde omdat ik verbaasd was dat een boek over dit onderwerp als bestseller stond aangeprezen. Ten vierde omdat het onderwerp me intrigeerde. Ten vijfde omdat ik dacht dat het een geschiedenisboek was. Ik had het mis. Het was weliswaar een goedverkopend boek met een intrigerende inhoud. Maar ik dacht dat het een geschiedenisboek was, dat de visies van verschillende historische geheime genootschappen op de wereldgeschiedenis beschrijft. Dit bleek maar ten dele waar. Het boek is namelijk zelf een esoterisch-filosofische beschrijving van de geheime geschiedenis van de wereld.
Ik heb niet zoveel met geheime genootschappen en alle complottheorieën die daaromheen bestaan. Ik vind het wel interessant om hierover te lezen (vandaar dat ik het boek kocht), maar vind de samenzweringstheorieën vaak weinig geloofwaardig. Een aantal jaren geleden voerde ik hierover een aantal discussies, naar aanleiding van een Bijbelstudie in onze gemeente. Het discussiepunt van toen was het wel of niet bestaan, in de huidige tijd, van de orde der Illuminati en hun geheime plan om de ene, nieuwe wereldorde tot stand te brengen. Kennis van dit geheime plan (dat overigens gewoon op internet, zelfs op Wikipedia, staat) was gebaseerd op een brief die vrijmetselaar Albert Pike in 1871 aan de Italiaanse staatsman Giusseppe Mazzini zou hebben geschreven. In deze brief zou Pike het plan beschrijven dat de Illuminati door middel van het ontketenen van drie wereldoorlogen de nieuwe wereldorde zouden verwerkelijken. In de brief zou hij termen als ‘zionisme’ en ‘fascisme’ hebben gebruikt, waardoor ik mijn twijfels uitte dat iemand dit niet in 1871 geschreven had kunnen hebben (apart van het absurde idee dat een geheim genootschap in de 19e eeuw drie wereldoorlogen zou kunnen plannen). Immers, de term zionisme is pas uit de jaren negentig van de 19e eeuw bekend en de term fascisme ontstond pas een halve eeuw later. Bij nazoeken op internet en naar het boek dat de brief als eerste noemde, bleek dat de brief van Pike helemaal niet bestond. De complot-schrijver William Guy Carr schreef in de jaren 50 dat hij deze brief in het British Museum Library had ingezien, maar het British Museum Library weet niets van het bestaan van deze brief. Ik heb het toen, zeven jaar geleden, niet verder uitgezocht, maar tegenwoordig is het hoax-karakter van deze brief op meerdere websites beschreven. Een mooie, en uiteindelijk teleurstellende, zoektocht is beschreven in het artikel Albert Pike to Mazzini, August 15, 1871: Three World Wars? Natuurlijk, als je bereid ben in een complot te geloven, zul je hierdoor niet overtuigd zijn.
Ik verbaasde me toen en nu soms nog steeds over het feit dat binnen de christelijke wereld woorden van antichristelijke occultisten zo vaak voor waar(heid) worden gehouden. Zelfs al zou de brief aan Mazzini hebben bestaan, welke reden is er om aan te nemen dat Albert Pike de toekomst kende en de waarheid opschreef? Was hij een profeet die door Gods Geest geleid een waarheidsgetrouw visioen kreeg? Nee, natuurlijk niet. Sinds wanneer vertelt de duivel de waarheid (Joh 8:44)?
Terug naar het boek dat ik kocht. Ik heb het nog niet uit en mag eigenlijk nog geen definitief oordeel vellen. Toch wil ik proberen te laten zien hoe vaag de zogenaamd geheime geschiedenis van de wereld is…. schrik niet van het nu volgende..
Het boek begint met een beschrijving van het ontstaan van de wereld, volgens de geheime leer. Eerst wordt het verschil uitgelegd tussen een matter-before-mind en een mind-before-matter wereldbeeld. De eerstevisie, die bijvoorbeeld bij atheïsten is te vinden, gaat ervan uit dat er eerst materie was en pas daarna geest. Mark Booth maakt hier de helaas vaak voorkomende, storende fout door wetenschap en wetenschappers op één hoop met het atheïsme te gooien. Ik vraag me daarbij altijd af wanneer eindelijk eens het besef doordringt dat Richard Dawkins’ ideeën niet synoniem zijn aan de wetenschap? Het tweede wereldbeeld, dat van mind-before-matter, gaat er vanuit dat er eerst geest was en daarna pas materie. Voor dit wereldbeeld pleit Booth en ik met hem. De geheime geschiedenis van de wereld, zoals die volgens Booth al sinds de oudheid in mysterie-scholen werd onderwezen, gaat er echter van uit dat de materiële èn immateriële wereld om ons heen het resultaat is van Goddelijke mentale emanaties. Dit zijn Goddelijke gedachten die fysieke verschijningen voortbrengen.
Tijdens en na haar ontstaan, heeft de wereld een aantal grote catastrofen doorstaan. Toen de aarde, dat wil zeggen de moedergodin, vorm kreeg, werd zij al snel verdrukt door Saturnus/Satan, de god van duisternis en vernietiging. Moeder aarde werd in haar strijd tegen Saturnus gered door de bijbelse Elohim. Terecht merkt Booth op dat het woord Elohim meervoud is, maar hij verbindt er de conclusie aan dat het om meerdere, dat wil zeggen zeven geesten/goden gaat. Samen vormen ze de zonnegod, die door de Grieken Apollo en door de Indiërs Krishna genoemd wordt. Nadat de Dark Lord Saturnus door de zonnegod is verslagen, zorgt deze met zijn warme stralen ervoor dat het leven een aanvang neemt. Volgens Booth omschrijft het boek Genesis deze fantastische gebeurtenissen in geheime codetaal, maar ik vind het niet meer dan fantasie. Voor het gemak wijdt hij totaal geen aandacht aan het feit dat in Genesis de zon (en alle andere goden-planeten) door Elohim gemaakt zijn en niet Elohim zelf zijn.
Nadat leven is ontstaan in paradijselijke overvloed, wordt het opnieuw bedreigd. Ditmaal is er een andere duistere macht. Terwijl het christendom maar één grote tegenstander kent, onderscheidt de geheime leer er meerdere. Eén daarvan is Saturnus/Satan, maar een ander is bekend als Venus of Lucifer. Op dit punt in het boek beland, begint voor mij de grote verwarring. Dit omdat Booth, of de geheime leer als deze werkelijk bestaat, steeds meer mythologische en bijbelse verhalen bijeen raapt en door elkaar haalt om zijn geheime geschiedenis te onderbouwen. Hij schrijft bijvoorbeeld enerzijds dat Venus traditioneel met een spiegel in de hand wordt afgebeeld, als symbool van de (zelf)reflectie die ons meer dan dieren maakt. Maar anderzijds beschrijft hij dat één van de zeven geesten van de zonnegod, namelijk de bijbelse Jehova, de strijd aangaat met Venus. Jehova wordt vervolgens de god van de maan, en dus niet de zon, genoemd, omdat dit hemellichaam de grote reflector van het zonnelicht is. Als zodanig zou Jehova, en niet Venus, de god van de reflectie zijn. Daarna haalt Booth de mythologische strijd van Apollo tegen Python en Krishna tegen Kaliya aan, om hiermee te beweren dat de grote strijd van Jehova tegen Lucifer in volksmythen bewaard is gebleven. Is het nu zonnegod Apollo of de maangod-die-eerst-zonnegod-was Jehova die Lucifer verslaat? Ik begrijp het niet meer. Klinkt dit vaag? Dat komt omdat het vaag is. Ik kan het niet duidelijker omschrijven.
Uiteraard twijfel ik of ik verder zal lezen. Ik vind het lezen van interpretaties van mythologische verhalen en symbolen wel leuk, maar het is me totaal onduidelijk of dit pure fantasie van Booth is of dat dit werkelijk door rozenkruisers en antroposofen wordt geloofd. Mark Booth geeft geen bronnenmateriaal en dit geeft te denken. Wie dacht dat er enige waarheid zit in de claims dat geheime genootschappen een complot smeden om de wereld te domineren, zou dit boek eigenlijk moeten lezen om in te zien hoe fantasievol de geheime leer eigenlijk is. Maar misschien is de schrijver zelf de enige met fantasie? Of misschien snap ik er gewoon niks van. Ik ben gelukkig geen expert op dit gebied.