Het is alweer een poosje geleden dat ik op mijn blog heb geschreven. Voor een deel komt dat doordat ik veel tijd besteed aan een van mijn lievelingshobby’s..nostalgie. Wikipedia geeft bij dit woord een behoorlijk goede beschrijving van mijn gevoelens, namelijk alsof ik iets belangrijks of dierbaars ben kwijtgeraakt. Omdat ik het niet wil kwijtraken, ben ik zo af en toe bezig met het opmaken van een testament van mijn jeugd.

Nostalgie heeft te maken met een verlangen naar ‘vroeger’. Ik herinner me het nummer Turn back the clock van Johnny Hates Jazz uit mijn kinderjaren dat precies dat gevoel beschrijft en toen (ik was toen 12) begreep ik dit al goed. Alleen zingen zij ‘life was so much better’ en ‘they were the best years of my life’. Hier ben ik het niet mee eens, althans in mijn geval. Het gaat er niet om dat vroegere tijden wel of niet beter waren. Het gaat om het verlies van iets dat kostbaar is. Dat kostbare kan een relatie zijn, een vriendschap, een mens, een hond, een situatie, een gevoel, een vakantie, eigenlijk van alles. Natuurlijk komen vele andere kostbare dingen daarvoor in de plaats, maar uiteindelijk raak je die ook weer kwijt.

Natuurlijk geloof ik dat er eens een tijd zal komen dat zal blijken dat niet alles verloren is. Maar zolang we op die tijd wachten, is die nostalgie daar. Voor diegenen die het leuk vinden om te zien zet ik hieronder een voorbeeld van iets waar ik mee bezig ben. Het is een filmpje dat denk ik zo’n 20 jaar geleden is gemaakt tijdens een werkzaterdag in het recreatiecentrum van mijn christelijke gemeente. Ik sta er zelf niet op, maar ken de meeste van de mensen goed. Ik heb nog meer van dit soort oude filmpjes die ik in de toekomst hoop te publiceren.