Gisteren en vandaag kwam de stichting TRIN, Matteus van der Steen en Willem Ouweneel negatief in het nieuws omdat een aantal geclaimde genezingen van blinde kinderen in Burma in feite broodje-aap-verhalen lijken te zijn (zie hier, hier, hier, hier, hier en hier). Met een gevoel van teleurstelling heb ik het nieuws gevolgd. Ik zou graag willen dat de kinderen genezen waren. Wat zou dat een prachtig getuigenis zijn van Gods grootheid en de waarheid van Zijn evangelie. Helaas. Ik begrijp de negatieve en cynische reacties van sommige christenen wel, maar ervaar dit zelf als een tegenslag.

Het onderwerp ‘wonderen’ houdt me al lange tijd bezig. Dat begon ooit met het lezen van het boek De hemelse man van Broeder Yun. Dit boek beschrijft het letterlijk wonderbaarlijke levensverhaal van de Chinese christen Yun, die ondanks zware vervolging succesvol het evangelie verkondigt. Zijn leven zit zo boordevol wonderen (en tegenslag) dat het mijn gedachtewereld op zijn kop zette. Mijn christelijk-theologische opvoeding had tot dan toe een sterk anti-charismatisch karakter en het lezen van dit boek bracht mij veel vragen waarop ik niet goed antwoord wist. De belangrijkste vraag was natuurlijk of dit allemaal waar was. Enerzijds had ik moeite met te geloven dat er tegenwoordig nog zoveel bijzondere wonderen plaatsvonden. Vanwege hun bovennatuurlijke karakter, kostte het mij moeite te geloven dat deze wonderen daadwerkelijk waren gebeurd. Maar hetzelfde gold wat mij betreft voor wonderen waarvan de Bijbel getuigt en toch geloofde ik dat die wel waar waren. Anderszijds had ik ook moeite om aan te nemen dat de hele levensgeschiedenis van broeder Yun bij elkaar gelogen was. Dat leek me op zich al een wonder, alleen dan in een andere zin.

Ik was en ben nooit echt overtuigd door de argumenten die mij tijdens mijn jeugd werden aangereikt om aannemelijk te maken dat God na de Handelingenperiode een punt had gezet achter het doen van tekenen en wonderen (tongentaal, genezingen etc). Ik ben dus graag bereid te geloven dat God nog steeds op wonderbaarlijke wijze de verkondiging van het evangelie bevestigt. Daarom volg ik met veel belangstelling christelijk charismatisch leiders en zoek met enige regelmaat op internet naar getuigenissen van tekenen en wonderen. Het was ook omstreeks dezelfde tijd dat ik het boek van Yun las, dat Willem Ouweneel, die een voorbeeld voor mij is (als wetenschapper en intellectueel christen), een publieke omslag maakte naar een meer charismatische theologie. Vele jaren later en na het lezen van aardig wat boeken over het onderwerp, zit ik echter nog steeds met veel van dezelfde vragen. Ik blijf echter hoopvol. Meermalen heb ik bijzondere getuigenissen gelezen of gehoord, waar ik erg van onder de indruk ben, en die mij bevestigen in de overtuiging dat God nog steeds zichtbaar, door middel van wonderen en tekenen, werkzaam is.

Naar aanleiding van het hele gebeuren rondom TRIN, Matteus van der Steen en Willem Ouweneel blijf ik echter ook met vragen (en teleurstelling) zitten. Wat is waar en wat niet? Is er sprake van bedrog of van (opzettelijk) liegen? Ik heb moeite om dat te geloven. Natuurlijk komt bedrog ook onder christenen voor. Maar er kan ook sprake zijn van te veel enthousiasme en een onkritische of te naïeve houding ten opzichte van getuigenissen van (vermeende) genezingen. Natuurlijk is dat ook kwalijk, maar hier kan ik wel mee leven. Ik wil zelf ook graag geloven in de waarheid van zulke getuigenissen. Misschien ben ik zelf wel te naïef, maar ik wil graag aannemen dat mensen als van der Steen en Ouweneel goede intenties hebben. Uit mijn eigen gemeente en omgeving ken ik voorbeelden van onvoorzichtige of twijfelachtige beweringen ten aanzien van de werking van God in iemands leven. Hier is geen sprake van het opzettelijk bedriegen van anderen, maar eerder van onopzettelijk zelfbedrog.

Bij dit alles moet ik denken aan I Kor 4…

Zo moet men ons beschouwen: als dienaren van Christus, aan wie het beheer van de geheimenissen Gods is toevertrouwd. Voor zulke beheerders is dit tenslotte het vereiste: betrouwbaar te blijken. Nu raakt het mij zeer weinig, of ik al door u of door enig menselijk gericht beoordeeld word. Ja, ook mijzelf beoordeel ik niet. Want ik ben mij van niets bewust, maar daardoor ben ik niet gerechtvaardigd; Hij, die mij beoordeelt is de Here. Daarom, velt geen oordeel vóór de tijd, dat de Here komt, die ook hetgeen in de duisternis verborgen is, aan het licht zal brengen en de raadslagen der harten openbaar maken. En dan zal aan elk zijn lof geworden van God.