Ondanks het mooie weer, was ik afgelopen week somber gestemd. Dit had verschillende redenen. Ten eerste was ik bedroefd omdat ik een groeiende kloof ervaar tussen de richting die (een deel van) mijn christelijke gemeente op gaat en de richting die ik zelf op zou willen. Ten tweede ervaar ik dat met de jaren de citroenzuurcycli in de cellen van mijn lichaam niet zo efficiënt meer functioneren als ik zou willen. Ik ben het soort persoon dat niet vrolijker wordt van het vooruitzicht op meer beweging en minder eten. Ten derde was er weer veel ellende op televisie te zien, waar niemand vrolijker van wordt. Lees verder →